Fuego de San Antonio

Ang Fuego de San Antonio

* Tagapagsalaysay: Sa Langaitan, isang liblib na barrio sa Katipunan, Zamboanga del Norte, ay may matatagpuang lumang estatwa ni San Antonio, na iniwan sa isang taong nagngangalang Cedes ng ama ng kanyang lolo [impormasyon tungkol kay San Antonio de Padua]. Ang mga tao’y nagtitirik ng kandila sa harap ng imahen at nananalangin at humihingi ng tulong na matagpuan nila ang importanteng bagay na kanilang nawala. Kapag daw ang kandilang sinindihan ay natumba, hindi na maibabalik o mahahanap ang nawalang bagay. Sa lugar ding iyon ay may babaeng nagngangalang Candida. * Candida: [enters, nahihiya][to audience] Hi..h-hi sa i-inyo. K-kamusta k-kayo? * Tagapagsalaysay: Oh Candida, ayos ka lang ba? * Candida: [nahihiya] A-ayos..ayos lang a-ako. * Tagapagsalaysay: Ayos ka lang ba talaga? Bakit ang dami mong pasà? * Candida: [mahinang boses] Shh. Huwag kang maingay. Baka marinig ka ni Antonio. [Tagapagsalaysay exits] * Antonio: [galit, lasing] Hoy! Bakit ba ang ingay-ingay niyo diyan? Ano ba yan?! [enters][to audience] Ano?! Ano’ng tinitingin-tingin niyo?! [to Candida] Hoy babae, bakit kulang na naman ng dalawampung sentimo yung lalagyan ng pera natin?! Ha?! Sagot! * Candida: [natatakot] Ha? Hi-hindi. Ku-kumpleto yun. Walang kulang dun. * Antonio: [galit] Alam mo namang ayaw ko sa sinungaling di ba?! [sigaw] NASAAN ANG DALAWAMPUNG SENTIMO?! [Antonio sasaktan si Candida, Candida napaupo] * Tagapagsalaysay: [enters] Pause! [titigil ang dalawa sa pag galaw] Iyan ang buhay ni Candida. Lagi siyang sinasaktan ng kanyang mapagdudang asawang si Antonio. Kita niyo na, dalawampung sentimo lang si Candida agad ang pinagdudahan. [Antonio and Candida exits] Si Candida naman kasi napaka-clumsy. Si Antonio din naman kasi napakamainitin ang